Ormus – minerały w stanie monatomowym. Czym są i skąd pochodzą?
Zainteresowanie substancjami określanymi dziś jako ORMUS lub pierwiastki monatomowe sięga czasów starożytnych. W Egipcie występowało tajemnicze słowo MFKZT, które według niektórych interpretacji mogło odnosić się do białego proszku stosowanego w rytuałach i ceremoniach świątynnych. Do dziś historycy nie są zgodni co do jego natury. Termin „MFKZT” bywa tłumaczony jako „co to jest?”, co idealnie oddaje stan dzisiejszej wiedzy — fascynującej, ale nadal niejednoznacznej.
Współczesne zainteresowanie tematem odżyło w latach 80. dzięki rolnikowi i badaczowi Davidowi Hudsonowi, który podczas analizy gleb natrafił na substancję wymykającą się standardowym metodom badania metali. Hudson zasugerował, że niektóre pierwiastki — w tym złoto, pallad, iryd czy rod — mogą występować także w niezmetalicznym, monatomowym stanie.
Pierwiastki, które „są, ale jakby ich nie było”
W klasycznym rozumieniu metale powstają, gdy atomy są ze sobą silnie związane w sieć krystaliczną.
Hudson i kilku badaczy alternatywnych zasugerowało istnienie form:
- monatomowych — pojedyncze atomy niezwiązane w metal,
- diatomowych,
- „okrzemkowych” (pojęcie stosowane nieformalnie),
- lub innych nietypowych stanów skupienia.
W takim stanie pierwiastki nie zachowują się jak typowe metale i mogą być trudne do wykrycia klasyczną analizą spektrometryczną.
W literaturze alternatywnej często podkreśla się, że takie formy mogą naturalnie występować w przyrodzie — np. w:
- roślinach (aloes, gotu kola, fo-ti, winogrona),
- wodzie oceanicznej,
- glebie,
- a nawet w niewielkich ilościach w tkankach żywych organizmów.
W środowisku fizyków i chemików temat ten pozostaje otwarty i wymaga dalszych badań — zwłaszcza że klasyczna fizyka kwantowa dopuszcza istnienie nietypowych stanów materii, jednak nie łączy ich jednoznacznie z koncepcjami ORMUS.
Badania i interpretacje
Jedną z osób, które intensywnie dokumentowały ruch ORMUS, był Barry Carter, autor licznych zestawień, relacji i hipotez. Jego archiwum (w języku angielskim) pozostaje największym internetowym zbiorem materiałów dotyczących:
- teorii Hudsona,
- metod pozyskiwania,
- relacji użytkowników,
- interpretacji alchemicznych.
Link do archiwum Barry’ego Cartera:
👉 http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/walnuts.htm
Warto podkreślić, że termin „ORMUS” jest używany głównie w literaturze alternatywnej i nie odnosi się do żadnej pojedynczej, oficjalnie potwierdzonej naukowo substancji. Jest to bardziej kategoria hipotez, badań wstępnych i tradycji alchemicznych niż definicja chemiczna w sensie akademickim.
Naturalny ORMUS – podejście współczesne
Współczesne laboratoria alternatywne i entuzjaści tematu badają różne sposoby pozyskiwania tzw. ORMUS z materiałów naturalnych:
- wody oceanicznej,
- soli mineralnych,
- skał wulkanicznych,
- roślin,
- żywic i ekstraktów.
Każda metoda opiera się na pewnych założeniach hipotezy Hudsona, a efektem są różne formy „białych proszków”, „esencji” lub mineralnych koncentratów.
Podejście to jest eksperymentalne, niejednolite i interpretowane różnie w zależności od szkoły.
Więcej informacji o mineralnych preparatach inspirowanych tradycją ORMUS znajdziesz na Ormus-Online.pl
Współczesne laboratoria oraz producenci minerałów interpretują dawne koncepcje ORMUS na różne sposoby. Jeśli chcesz zobaczyć przykładowe produkty inspirowane tą tradycją, odwiedź stronę Ormus-Online.pl.
👉 Zobacz naszą ofertę naturalnych minerałów Ormus w sklepie Ormus-Online.pl
https://ormus-online.pl